Woda przyszłości

O wodzie i napojach pisaliśmy już kilkukrotnie.  O jej znaczeniu dla naszego organizmu, o rodzajach czy o sokach i napojach. A jak może wyglądać przyszłość spożycia wody? O ciekawej koncepcji i innowacyjnym „water bottle” opowiemy w dzisiejszym wpisie.

Woda jest niezbędna dla naszego prawidłowego funkcjonowania przeżycia i zawsze tak było, człowiek jako gatunek odkrywców musiał nauczyć się gromadzić, przechowywać, dostarczać i zabierać wodę pitną ze sobą na wyprawy.

W czasach prehistorycznych woda mogła być przenoszona w zszytych pęcherzach martwych zwierząt, rogach lub w łupinach roślin, takich jak orzechy kokosowe. Później używano gliny lub błota do uszczelniania wiklinowych koszy do przenoszenia wody. Starożytni zaczęli używać ceramiki do przenoszenia wody w 5000 r. p.n.e. Ceramikę poddano lekkiej obróbce ogniowej w celu uszczelnienia i wzmocnienia gliny.

Rzemieślnicy po raz pierwszy zaczęli formować szkło w 2000 r. p.n.e., pierwsze szklane butelki pojawiły się w 1600 roku p.n.e.

Jednocześnie rozwijano sposoby transportu wody do domów. W czasach Cesarstwa Rzymskiego zbudowano ogromne akwedukty, aby przybliżyć wodę do miast co rozwijało je w ten sposób.

Pierwsze plastikowe butelki zostały użyte w 1947 roku, jednak jej koszt był zbyt wysoki. Zmieniło się to po wprowadzeniu polietylenu o dużej gęstości na początku lat sześćdziesiątych co pozwoliło na tanią produkcję dużych ilości plastikowych butelek.

Współcześnie woda w plastikowych butelkach stanowi większość sprzedawanej wody pakowanej. Plastikowe butelki mają wiele zalet, są pojemne, elastyczne, lekkie, wytrzymałe. Ich ilość i wytrzymałość stały się jednak ich największą wadą i problemem współczesnego świata. Jedna plastikowa butelka może rozkładać się od 450 do nawet 1000 lat, co przy ciągłej nadprodukcji nowych butelek stanowi ogromny problemy i wielkie zagrożenie. Dlatego wciąż szuka się rozwiązań mogących uczynić te butelki bardziej przyjaznymi środowisku albo całkowicie je wyeliminować.

Edible Water Bottle

Edible Water Bottle to idea małych, elastycznych, jednorazowych, biodegradowalnych a nawet jadalnych saszet na wodę. Koncepcja żelowej membrany, opakowania jest wzorowana na tej, która pokrywa kurze żółtko, by jego płynna treść nie wypłynęła na zewnątrz. Pomysł zakłada zamykanie wody w błony wykonane z alginianu sodu – naturalnego zagęszczacza otrzymywanego z wodorostów i chlorku wapnia. Do formowania stosuje się proces sferyfikacji.

Prototyp o nazwie Ooho! został stworzony w 2014 roku w Londynie przez grupę studentów wzornictwa, Rodrigo Garcia González i Pierre-Yves Paslier. Ooho! po raz pierwszy na masową skale został wykorzystany w 2019 roku kiedy tysiące jadalnych woreczków z wodą rozdano podczas londyńskiego maratonu. Miało to zmniejszyć ilość plastikowych śmieci, które zostają na ulicach po każdym większym biegu. Saszetki z wodą w kształcie kropli były jadalne i można je spożywać razem z wodą. Każda torebka Ooho! ma cienką membranę utrzymującą wodę w środku. Biegacze gryzą mały otwór w kapsułce, łykają wodę, a następnie połykają cienką warstwę. Jeśli nie chcą połykać woreczka, mogą go po prostu rzucić na ziemię. Jadalna powłoka rozłoży się w ciągu zaledwie sześciu tygodni.

Water Bottle może być rozwiązaniem przyszłości. Tani, sprytny, biodegradowalny. Obecnie wykorzystywany coraz częściej na imprezach masowych, koncertach, wycieczkach, biegach. A może  i my już niedługo będziemy kupować wodę, sok, napój w worku tak jak kiedyś kupowaliśmy mleko w worku? Tylko teraz ten worek przestanie być problemem po 2 miesiącach a nie po 250 latach. To przyszłość którą powinna nadejść jak najszybciej.

Komentowanie jest wyłączone